Początkowo park nie wydawał nam się interesujący, ale później odkrywane co krok unikaty dendrologiczne wzbudziły nasz zachwyt. Od tej pory zaglądam tam za każdym razem, kiedy jestem w Trójmieście. I zawsze znajduję coś ciekawego.

Park Steffensów należy do najstarszych parków w Gdańsku. Rozciąga się w dzielnicy Aniołki pomiędzy torami kolejowymi a Aleją Zwycięstwa. Park ufundował Franz Wilhelm Steffens (1819-1910), berliński malarz wywodzący się z zamożnej gdańskiej rodziny patrycjuszowskiej. Nie miał spadkobierców, więc w 1894 r. podarował miastu na zakup terenu i urządzenie parku 50 tys. marek. Roboty przy urządzaniu parku trwały dwa lata, a kierownictwo prac powierzono doświadczonemu ogrodnikowi nazwiskiem Schnibbe, z pobliskich Młynisk. Park udostępniono publiczności w 1896 r. Większość drzew przeżyła dziejowe zawieruchy i dotrwała do naszych czasów.

Projektantowi i wykonawcy parku przy Wielkiej Alei (Alei Zwycięstwa) inż. Georgowi Wilhelmowi Schnibbe (1853-1932) zawdzięczamy bogactwo gatunków i historycznych odmian drzew w parku Steffensów. Był właścicielem ogrodów, szkółki drzew owocowych i ozdobnych Schnibbe-Handels-Gärtnerei w Młyniskach (Schellmühler Weg 3), współzałożycielem i przewodniczącym Towarzystwa Budowy Ogrodów, autorem artykułów na temat ogrodnictwa. Wyjątkowej klasy ogrodnikiem, uprawiającym w swych szkółkach wiele dendrologicznych rarytasów.

W parku Steffensów zgromadzono bogatą kolekcję gatunków i kultywarów (odmian uprawnych) drzew, sadzonych w końcu XIX w. Rozpoznawanie historycznych odmian nie zawsze jest proste i oczywiste. Czasami dana cecha, np. zabarwienie liści, ujawnia się jedynie przez krótki okres w roku, wiosną czy jesienią. Czasami istnieje kilka podobnych do siebie odmian, a przy tym drzewa mogły być rozmnażane z siewu i wtedy często “rozmywa” się charakter kultywaru. Czasami odmiany ulegają rewersji i trudno dopatrzeć się charakterystycznych cech. Czasami wreszcie dana odmiana nie została należycie opisana i popadła w zapomnienie. Część kultywarów w parku Steffensów udało się określić, inne wymagają obserwacji dla potwierdzenia oznaczenia, niektóre dopiero zostaną odkryte, a są z pewnością i takie, których obecnie już nie jesteśmy w stanie rozpoznać.

Pani Monika Mazurowska, przewodnicząca Zarządu Dzielnicy Aniołki, jest niezwykle zainteresowana parkiem i jego unikatowym drzewostanem. Zgłosiła wiele tutejszych drzew jako pomniki przyrody. Być może dojdą kolejne.”

Źródło:https://www.facebook.com/ZielnikLodzki/posts/3091876394225496